Vis, schaal- en schelpdieren, algen en wieren

Binnen het totale aanbod van vis, schaal- en schelpdieren daalt het aandeel “vers gevangen”, terwijl de gekweekte soorten in proportie toenemen. De persoon in de restaurantkeuken die verantwoordelijk is voor de aankoop van deze “zeeproducten”, moet dan ook vrij alert zijn op de kwaliteit van wat hij of zij aanschaft, waarbij een goede productkennis aldus méér dan noodzakelijk is. En ook bij algen en wieren duiken er steeds meer gekweekte varianten op.

In ons land kun je nog steeds een ruim aanbod aan vis, schaal- en schelpdieren kopen. Bij de aankoop is het echter zeer belangrijk om veel aandacht te besteden aan de kwaliteit van dit “zeevoedsel”, want steeds meer vis, garnalen, kreeften… worden in het (verre) buitenland gekweekt en vervolgens naar ons land getransporteerd. Zo worden veel van die producten nabij de Zuid-Chinese Zee “geproduceerd” (Vietnam…) – en dit gebeurt niet altijd in ideale omstandigheden.
Langs de ene kant is er de nog steeds stijgende vraag naar vis (die onder meer door heel wat voedingsadviezen ondersteund wordt), en langs de andere kant is er het nog steeds dalende aanbod aan verse vis (vanwege onder meer de Europese vangstquota die overbevissing moeten tegengaan). En het is deze combinatie die momenteel een sterke druk op de prijzen zet.

Duurzame visserij

Een eerste oplossing wordt gezocht in de promotie van de zogenaamde duurzame visserij. Maar dit is een vrij complex proces, dat met vallen en opstaan gerealiseerd wordt. Deze nog vrij jonge duurzame visserijsector staat dan ook voor heel wat uitdagingen, zoals het ontwikkelen van nieuwe types vissersschepen die minder brandstof verbruiken of andere soorten netten die minder schade aanrichten aan planten en dieren in het zeemilieu. Nog een andere maatregel is de promotie van minder bekende vissoorten (uit de Noordzee) die momenteel amper gegeten worden, en dit omdat de consument ze als minderwaardig beschouwt – zoals bijvoorbeeld pladijs, rode poon, zeewolf, vlaswijting en tongschar (zie onder meer www.visinfo.be). Maar ook hier moet nog een lange weg afgelegd worden om de gemiddelde verbruiker te overtuigen. En op dit moment blijft de consument op meer bekende soorten mikken zoals kabeljauw, tong en lotte.

Viskweek

Een tweede oplossing bestaat in het ontwikkelen van betere methodes om vis te kweken, waardoor ook de kwaliteit zou moeten kunnen stijgen. Het grote probleem bij viskweek is vooral het feit dat de voeding die deze dieren krijgen vaak ondermaats is. Zo was Royal Belgian Caviar (www.royalbelgiancaviar.be) – dat nog steeds het enige Belgische bedrijf is dat zelf kaviaar produceert – niet minder dan 12 jaar op zoek naar een betere vorm van voeding voor haar steurvissen. Uiteindelijk slaagde dit Turnhoutse bedrijf erin om een natuurlijke vorm van voeder te ontwikkelen, meer bepaald op basis van maritieme proteïnen – ofwel eiwitten die uit de zee afkomstig zijn (en die onder meer heel wat Omega 3 bevatten).
Recent oogstte het Belgische viskweekbedrijf Aqua4C uit Kruishoutem dan weer heel wat lof in de culinaire wereld (en op de vakbeurs Seafood) met haar omegabaars (zie www.omegabaars.be).  

Mosselen, oesters en ­Sint-Jacobsschelpen

De meeste schaal- en schelpdieren die op ons eetbord terechtkomen, zijn uit de Nederlandse provincie Zeeland afkomstig – en dan vooral de Oosterschelde (mossels, oesters, kreeften…). De laatste jaren zijn er echter steeds meer pogingen om die “zeevruchten” ook aan onze Belgische kust te kweken.
Zo is de dynamische Oostendse reder Willy Versluys (die eigenaar is van verschillende vissersschepen) de enige Belgische ondernemer die met een zeker succes hangcultuurmosselen in zee gekweekt heeft (op één tot meerdere kilometers van het strand). Op dit moment is hij een verbeterde versie van zijn kweekmethode aan het uittesten. En in samenwerking met de Gentse universiteit bestudeert hij tevens de haalbaarheid van het kweken van oesters en Sint-Jacobsschelpen in zee. En tot nu toe bevindt de enige Belgische oesterkwekerij zich aan de Spuikom in Oostende (zie www.aquacultuur.be), waar de “Ostendaise” sinds 1997-1998 opnieuw geproduceerd wordt.

Zeewier

In het Verre Oosten (China, Japan, Korea…) wordt zeewier al eeuwenlang gekweekt en verorberd. In Europa is Frankrijk de culinaire pionier op het gebied van wieren. In Engeland zijn zeewieren dan weer recent populair geworden door het optreden van de bekende tv-kok Jaimie Oliver.
In Frankrijk wordt zeewier (en zeesla) nog altijd hoofdzakelijk op het strand “geplukt”. In Nederland en Noorwegen zijn er echter reeds heuse “zeewierboerderijen”, waar deze plant in meerdere lagen in het zilte water gekweekt kan worden. Een mooi voorbeeld hiervan is Seaweed Harvest Holland (zie www.seaweedharvestholland.nl) nabij de Oosterschelde. Bij ons zal zeewierlandbouw hoogstwaarschijnlijk binnenkort enkele kilometers buiten de kust van Zeebrugge uitgetest worden.

Vismijnen

Om uzelf met Belgische vis te bevoorraden, klopt u het best aan bij groothandels die rond de drie Vlaamse vismijnen gelegen zijn, meer bepaald die van Zeebrugge, Oostende en Nieuwpoort. Verder loont het tevens de moeite om eens twee relatief grote vismijnen (en/of hun omliggende groothandels) te bezoeken, die relatief dicht bij de Belgische grens gelegen zijn, meer bepaald Stellendam (één van de belangrijkste vishavens van Nederland) en Boulogne-sur-Mer (de belangrijkste Franse vissershaven qua gewicht/tonnage).

Seafood

En tenslotte zouden wij u warm aanbevelen om eens de grootste vakbeurs ter wereld op het gebied van vis, schaal- en schelpdieren te bezoeken, meer bepaald Seafood (zie www.seafoodexpo.com) die elk jaar in Brussel plaatsvindt. En dit jaar wordt deze “hoogmis” van de viswereld op 7, 8 en 9 mei georganiseerd.

auteur: Brecht Thiers – foto: www.lekkervanbijons.be

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*