Pastelkleurige huizen op de oevers van een schitterend meer, omringd door met sneeuw bedekte bergen: Hallstatt voelt echt aan als een sprookje. Maar bussen die dag in, dag uit duizenden toeristen met hun selfiesticks afleveren, laten die bubbel in het pittoreske dorpje barsten.
Frozens Arendelle
In 1997 veroverde Hallstatt een plaatsje op de werelderfgoedlijst van Unesco, maar de stroom toeristen kwam pas op gang vanaf 2006 toen het dorpje werd vermeld op een vakantiebeurs in Zuid-Korea. Een Chinese miljardair was zo onder de indruk van Hallstatt dat hij het na liet bouwen. In de provincie Guangdong herrees exact hetzelfde Alpendorp aan een kunstmatig meer, met dezelfde naam en uitstraling. Dat bracht miljoenen Aziaten naar Oostenrijk om het echte Hallstatt met eigen ogen te zien. Toen een jaar later bekend werd dat Hallstatt de belangrijkste inspiratiebron is geweest voor Frozens Arendelle, kwam het dorpje bekend te staan als de meest Instagram-waardige plek ter wereld. Nu slaat de burgemeester alarm. Hij is bang dat de toeristen het dorpje uiteindelijk vernielen en dat veel van de originele schoonheid zo verloren gaat.
Trop is teveel
“We kunnen het niet meer aan”, zegt burgemeester Alexander Scheutz tegen The New York Times. Het dorpje dat slechts 770 inwoners telt krijgt zo’n 10.000 toeristen per dag te verwerken en daarmee trekt het zesmaal zoveel toeristen per inwoners dan Venetië. Vooral onder Aziatische toeristen uit China, Thailand en Japan is het Instagram-waardige dorpje enorm populair. Om het aantal toeristen terug te dringen, heeft het dorp vorig jaar al een tijdslotsysteem ingevoerd voor toeristische bussen. Er mogen maximaal 54 bussen per dag het dorp in, en busmaatschappijen moeten vooraf een tijdstip reserveren. Maar deze maatregelen zijn niet voldoende, zegt de burgemeester. “We willen het aantal met minstens een derde verminderen, maar ze zijn niet te stoppen. Blijf alsjeblieft weg”, smeekt hij.
Geen winst
De inwoners worden horendol van de toeristen die op iedere hoek selfies maken, drones boven het meer laten vliegen, er huwelijksreportages maken, door de ramen van de huizen gluren, de tuinen inlopen om op bankjes te zitten en zelfs huizen binnenwandelen om het toilet te gebruiken. Verschillende gezinnen zijn ondertussen uit hun dorp vertrokken om hun heil in de omgeving te zoeken. De inwoners profiteren weliswaar financieel in enige mate van het toerisme, maar zelfs dat valt tegen want de toeristen blijven er niet overnachten, eten er niet en lijken er enkel te komen om een paar foto’s te maken om vervolgens zonder geld uit te geven weer te vertrekken.
Geef als eerste een reactie